Uzun zamandır bloga yazı yazmadığımı fark ettim. En son yazıyı 25 Mart 2013 tarihinde yazmışım. O da oldukça spesifik bir konu hakkında. Aradan geçen sürede hayatımda oldukça önemli değişiklikler oldu. Onlar bir başka yazının konusu çünkü bu yazının ardından ”2014 beklentilerim” ve ”Türkiye’nin temel sorunları” başlıklı iki yazı daha yazacağım. Bu yazıda ise ‘siyah’ ve ‘beyaz’ olarak iki çizgiden ibaret olan ülke ve toplumumuzdaki alternatifsizlik sorunu, alternatiflerin hiçbir zaman destek bulup ismi duyulur hale gelememesi ve bunun nedenleri konusuna müzik özelinden bakarak kişisel düşünceleri yazacağım.
Y kuşağı olarak nitelendirilen yeni genç nesile mensubum. İlkokuldan itibaren arkadaş çevreminde etkisiyle özellikle müzik konusunda Türkiye’deki genel kitlenin aksine farklı tarzlarda ve toplumumuzca çok fazla benimsenmeyen müzisyenleri dinleyerek büyüdüm. Buna en güzel örnek olarak bundan 12 yıl önce (o zaman 10 yaşındaydım) Eminem‘in ”The Eminem Show” albümünü orjinal kaset olarak satın almamı gösterebilirim. O zaman ”rap, hip-hop” tarzındaki müzik türleri ülkemizde yeni yeni ”Ceza, Sagopa Kajmer, Fuchs, Fuat Ergin” ile çok küçük bir kitle tarafından tanınıyordu bugün geldiğimiz noktada eskiye nazaran çok fazla bir şeyin değişmiş olduğunu söyleyemem.